Van: Hennie Nekesa Dillingh
Beste mensen,
Op 4 maart jl. kwam ik weer thuis uit Kenya, na een verblijf van 3 maanden. Het was weer een fijne tijd, gewoon thuis! Het was fijn om alle bekenden weer te zien, speciaal mijn dochter Dorcas met haar kinderen en mijn vriendin Ruth( hoofdzuster van het ziekenhuis).
Dit was de tweede keer dat ik niet zo veel gewerkt heb. Dat komt doordat ik twee jaar geleden een melding van buitenlandse zaken kreeg, dat óók vrijwilligerswerk niet toegestaan is. Ik heb me sindsdien op de achtergrond gehouden. Deze keer heb ik twee keer bij een keizersnede geholpen, het kindje aannemen en verzorgen. Voor de rest geef ik indirect adviezen. Maar het is wel goed zo. Ik vermaak me best met alle rompslomp rondom water, boodschappen en ander huishoudelijk werk.
Dat vraagt best veel tijd. Ik oefen met mijn koortje en ik lees veel. 's Avonds eten Ruth en ik bij elkaar en daarna bespreken we een bijbeltekst aan de hand van een Engels dagboekje. Omdat ik de tijd heb, bereid ik het een beetje voor. We vinden het beide zeer waardevol.
Met de nieuwe directeur, father Julius Oyoo, heb ik gesproken over wat we zullen gaan doen met het meegebrachte geld. Uiteindelijk is er gekozen voor een oxygen-concentrator. Dat is een apparaat wat uit gewone lucht de zuurstof kan concentreren. Het ziekenhuis heeft al zo'n apparaat maar er is behoefte aan een tweede. Nu moeten er nog vaak zuurstof cilinders gebruikt worden. Die moet het ziekenhuis uit een grote plaats op twee uur rijden afstand ophalen en het is niet gratis. Dus zo'n oxygen- concentrator zou een grote aanwinst zijn en kosten besparend. Helaas was het apparaat er nog niet voordat ik wegging. Hopelijk krijg ik er binnenkort een melding van. Dan laat ik het u weten.
Het totale geldbedrag wat ik van onze kerk, inclusief de diaconie, mocht meenemen was € 1120,-.
Allemaal reuze dank. De stoelen en de dekens, welke we vorig jaar hebben aangeschaft, worden intensief gebruikt! De patiënten zijn er erg blij mee.
Zoals ik al schreef, 4 maart kwam ik weer thuis. Nét voordat Covid-19 in ons land actief werd.
En iedereen weet inmiddels wel hoe erg het is. In Kenya is het inmiddels ook gesignaleerd. Officieel nog geen grote aantallen, maar de situatie is daar meer zorgwekkend. Zeker op het platteland zijn de ziekenhuizen niet in staat om deze ziekte het hoofd te bieden. De bevolking heeft ook niet altijd geld om naar een ziekenhuis te gaan, dus blijft men thuis met de gevolgen van dien. De bevolking heeft inmiddels allerlei adviezen gekregen, net als bij ons, maar wie gaat bijv. de locale marktvrouwen en de mensen van het openbaar vervoer(allemaal ZZP-ers) financieel bijstaan wanneer ze hun werk niet meer mogen uitvoeren? Er is niet zo'n sociaal/financieel vangnet zoals bij ons. Dus mensen gaan gewoon door met hun werk. Dat kleine beetje wat ze verdienen hebben ze nodig voor hun eigen levensonderhoud. Wat voor gevolgen dit gaat hebben zal de tijd leren, maar ik maak me ernstig zorgen.
Het ziekenhuis in Nangina heeft maatregelen genomen: overal staan nu jerrycans met water en zeep, bezoek is beperkt en men heeft de vergaderingen opgeschort. Veel gaat er nu via de media. Er was al een hospital-whatsapp-group en die komt nu mooi van pas. Ik zit daar ook bij en blijf zo goed op de hoogte.
Nogmaals hartelijk dank en graag spoedig tot ziens.
Kyrie eleison, Heer ontferm U, Bwana rehema.
Enkele afdelingen van het ziekenhuis. Eerste foto is het administratieblok, 2e foto is algemene afdeling met zicht op kinderafdeling (door de bomen heen), 3e foto is algemene afdeling. Rechts van het trappetje de vrouwen, links de mannen.